ונתנה תוקף

ונתנה תוקף איז א פיוט וואס מען זאגט ביי אשכנזים פאר קדושה אין מוסף ראש השנה און יום כיפור . ביי רוב קהילות איז עס פון די געהויבענסטע צייטן חוץ תקיעת שופר.

מחבר

דער פיוט איז נתחבר דורך איינעם פון די קדמונים אבער מען ווייסט נישט ווער גענוי האט אים געשריבן.

דער אור זרוע סוף הלכות ראש השנה (סי' רעו) ברענגט א מעשה וועגן רבי אמנון פון מאגענצא (מיינץ), וואס ווערט געברענגט אין אז ער האט געטראפן די מעשה אין א כתב יד פון רבי אפרים מבונא.

שרייבט ער אז רבי אמנון איז געווען זייער חשוב ביים הערשער, און ער האט אים זייער געמיטשעט ער זאל זיך שמד'ן ר"ל. איינמאל האט ער אים זייער געמיטשעט און זעהנדיג אז ער וועט זיך נישט קענען ארויסדרייען פון אים האט ער אים געזאגט ער זאל אים געבן דריי טעג זיך איבערצוטראכטען. ארויסגייענדיג האט ער זייער חרטה געהאט אויף זיינע ווערטער וואס מען האט געקענט פארשטיין אז ער האט א ספק אין זיין אמונה. האט ער געפאסט די דריי טעג און תשובה געטאן אויף זיינע ווערטער. נאך דריי טאג האט אים דער מושל גערופען האט ער נישט געוואלט גיין האט ער געהייסן אים ברענגען מיט געוואלד. ווען מען האט אים געברענגט און ער האט געזאגט אז ער בלייבט א איד און האט בכלל נישט געפלאנט צו טוישן. האט ער אים געפרעגט וואס ער וויל זיין עונש זאל זיין האט רבי אמנון געזאגט אז ער וויל אז די צינג וואס האט געמאכט מען זאל מיינען ער וויל זיך שמד'ן זאל מען אפשניידן האט דער הערשער געענטפערט די צינג איז די איינציגסטע וואס האט גוט געטון. נאר ער וועט אים אפשניידן די פינגער פון די פיס וואס האבן נישט געוואלט קומען און אויך פון די הענט. האט מען אנגעהויבן שניידן און ביי יעדע פינגער האט מען געפרעגט צי ער האט חרטה. עטליכע טעג נאכדעם איז געווען ראש השנה האט רבי אמנון געבעטן מען זאל אים טראגן מיט זיין בעט אין שול און מיטלייגן זיינע פינגער און לייגן נעבן חזן האט מען אזוי געטון. און ווען דער חזן האט געוואלט אנהייבן והחיות אשר הנה, האט ער אים געזאגט ער זאל ווארטן אין אנגעהויבן ובכן לך תעלה קדושה. מיינענדיג צו זאגען אזויווי איך האב מקדש געווען דיין נאמען אין דערנאך אנגעהויבן ונתנה תוקף. כי אתה דיין ומוכיח צו גערעכט מאכען דעם אויבערשטן. און ווען ער האט געענדיגט איז ער נפטר. דריי טעג נאכדעם איז ער געקומען אין חלום צו רבי קלונימוס בן רבי משולם בן רבי קלונימוס בן רבי משה בן רבי קלונימוס אין אים אויסגעלערנט דעם פיוט און געבעטן צו צושפרייטן צווישן אידן עס זאל בלייבן א זכר פון אים.