בבא בן בוטא

בבא בן בוטא, איז געווען א תנא, וואס ווערט דערמאנט איין מאל אין משניות.

זיין צייט

בבא בן בוטא איז געווען פון ערשטן דור תנאים, אין איבערגאנג פון דער תקופה צייטס-שפאן פון די זוגות צו דער תקופה פון די תנאים, און פון זיבעטן דור נאך די אנשי כנסת הגדולה. אין דער צייט פון צווייטן בית המקדש.

איבער אים

כאטש בבא בן בוטא איז געווען פון די תלמידים פון שמאי הזקן, האט ער געהאלטן ווי הלל הזקן אז מען מעג סומך זיין אויף א קרבן יום טוב, און ער האט געברענגט דריי טויזנט שעפלעך און זיי אוועק געשטעלט ביים הר הבית, און ערקלערט ווער ס'וויל ברענגען אן עולה זעל ברענגען און סומך זיין, דעמאלס האט מען באשטימט די הלכה ווי בית הלל.

אין משניות

• מסכת כריתות פרק ו' משנה ג', ”אמרו עליו על בבא בן בוטא, שהיה מתנדב אשם תלוי בכל יום, חוץ מאחר יום הכיפורי יום אחד, וכו'”