ישראל זיסל דווארעץ

הרב ישראל זיסל דווארעץ (אויך באקאנט מיט זיין  פענע נאמען: פלטין) (תרמ"ה, 1885 - כ"ט שבט תשכ"ח, 1968) אזי געווען א חרדישער רב און עסקן. ער איז געווען רב אין יאד און אין יזדע אין דער ליטא, און איז געווען רעדאקטאר פונעם תורה זשורנאל "תבונה".

ישראל זיסל דווארעץ

געבורט	1886
טויט	28 פעברואר 1968 (אלט 82 בערך)
קבורה ארט	יידישע בית עולם פון הר הזיתים
פאך	רב

לעבנסגעשיכטע

ער איז געבוירן געווארן אין דענענבורג, לעטלאנד, צו בצלאל דווארעץ, א שוחט און א קאפוסטער חסיד. ווען ער איז געווען פערצן יאר אלט האט ער אנגעהויבן לערנען אין דער סלאבאדקער ישיבה. ער האט געהייראט חנה חיה פייגא לופט. צוליב די גזירות פון דער רעגירונג האט ער געדארפט וואנדערן אין פארשידענע ערטער אין ליטע און רוסלאנד. א שטיק צייט האט ער געוויילט אין קאמיי, וואו ער האט געדינט אלס רב און האט אויפגעשטעלט א ישיבה. דערנאך האט מען אים באשטימט רב פון יאד, אויך דארט האט ער אויפגעשטעלט א ישיבה. ביי דער  ערשטער וועלט-מלחמה איז ער געווען צוזאמען מיט די תלמידים פון דער סלאבאדקער ישיבה אין קרעמענטשאג, און אין יענער שווערער תקופה האט ער געהאלפן א סך אז די ישיבה זאל זיך קענען אויסהאלטן. אין תרע"ז (1917) האט ער באטייליקט אין אויפשטעלן די "מסורת וחירות" פארטיי ווען ער האט געוואוינט אין דער שטאט טולע לעבן מאסקווע, און ביי דער גרינדונג קאנווענץ איז ער געווען דער סעקרעטאר. אין אנהייב פון די 1920ער יארן האט ער זיך ארומגעקערט קיין סלאבאדקע מיט דער ישיבה. ווען ער איז אנגעקומען האט ער זיך איינגעשפאנט אויפשטעלן א נעצווערק פון חדרים און ישיבות קטנות דורכאויס ליטא, צוזאמען מיט זיין ברודער הרב יצחק דווארעץ.‏

הרב דווארעץ איז געווען די רעכטע האנט פון הרב נתן צבי פינקל, דער ״אלטער פון סלאבאדקע״, און האט אים א סך געהאלפן אנטוויקלען די ישיבה אין פארשידענע צייטן סיי אין חו"ל סיי אין אריבערפירן די ישיבה קיין ארץ ישראל צו דער שטאט חברון. ווען הרב דווארעץ איז געווארן קראנק האט דער אלטער פון סלאבאדקע געהייסן געבן אים נאך א נאמען פאר א סגולה פאר אריכות ימים, און ער האט אויסגעקליבן דעם נאמען כלב, אזוי ווי דער נאמען פון כלב בן יפונה וואס איז געווען פארבונדן מיט דער שטאט חברון. ער האט צוגעלייגט אז דער נאמען איז נוטריקון "כולו לב", הרומז להתמסרותו של הרב דבורץ לצורכי הכלל.

אין יאר תרצ"א איז ער געווען צווישן די גרינדער פון דער ישיבה היכל התלמוד אין תל אביב.

ער איז נפטר געווארן כ"ט שבט תשכ"ח (די יארצייט פון זיין רבי׳ן הרב נתן צבי פינקל), און איז געווען פון די ערשטע וואס מען האט באערדיקט אין הר הזיתים נאך זיין באפרייאונג.