א הלוואה אדער בארג איז געלט וואס מען האט געבארגט ביי א צוויטן אויף א געוויסער צײַט וואס מען דארף צוריק באַצאָלן. אז מען איז פארפליכטעט צו אנדערע, איז עס אן אחריות און א טרייב קראפט זיך צו רעכענען מיט זיי און צוריקבאצאלען.
לויט דער תורה איז דער אויסלייער פארבאטן מיט די פאלגנדיקע זאכן:
- ער טאר נישט דריקן דעם לווה צו אפגעבן זיין חוב [1]
- ער טאר נישט נעמען איינלייג (א פקדון) דעם לײַערס קלייד. [2]
- סיי דער לווה און סיי דער מלווה האבן א לאוו נישט צו לייען אויף צוריק צובאצאלן מער; דאס ווערט אנגערופען אין דער תורה ריבית.
- ↑ ”אִם-כֶּסֶף תַּלְוֶה אֶת-עַמִּי, אֶת-הֶעָנִי עִמָּךְ--לֹא-תִהְיֶה לוֹ, כְּנֹשֶׁה” ( ספר שמות כ"ב.)
- ↑ ”אִם-חָבֹל תַּחְבֹּל, שַׂלְמַת רֵעֶךָ--עַד-בֹּא הַשֶּׁמֶשׁ, תְּשִׁיבֶנּוּ לוֹ. כו כִּי הִוא כְסוּתֹה לְבַדָּהּ, הִוא שִׂמְלָתוֹ לְעֹרוֹ; בַּמֶּה יִשְׁכָּב” ( כנ"ל)
