דער בעל תפילה (אדער חזן אדער שליח ציבור), איז דער וואס איז מוציא דער ציבור אין חלקים פון דאווענען.
אמאל האבן אידן ניט געוואוסט ווי אזוי צו דאווענען האט דער שליח ציבור מוציא ידי חובה געווען אלע און דער קהל האט געדארפט ענטפערן אמן.
