אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "העברעאיש"

אינהאַלט אויסגעמעקט אינהאַלט צוגעלייגט
מ רעדאַקטירונגען פֿון לופיז צוריקגענומען (רעדן) צו דער לעצטער ווערסיע פֿון פוילישער
טאַג: צוריקדריי
אין תקציר עריכה
שורה 1:
[[טעקע:Inscripción en hebreo en la Sinagoga de Córdoba (España).jpg|קליין|טאוול אויף העברעאיש פון די ה'ר' יארן אין דער [[קארדאבער שול]]]]
'''העברעאיש''' (עברית) איז אַ [[סעמיטישע שפראכן|סעמיטישע שפּראַך]]. מען שרייבט העברעאיש מיט די 22 אותיות פונעם [[אלף בית]] ענדלט אין -להבדל- לשון קודש. די יידן אינעם מדבר און אין ארץ ישראל ביזן חורבן פונעם [[בית ראשון|ערשטן בית המקדש]] האבן גערעדט העברעאישלשון קודש. ווען בבל האט באזיגט ארץ ישראל און געפירט די יידן אין גלות אין בבל האבן די יידן אויפגעהערט רעדן העברעאישלשון קודש און זיי האבן גערעדט [[אראמיש]].
 
דאָס מאָדערנע העברעאיִש (עברית ישראלית) איז באַזירט הױפּטזעכלעך אױף [[לשון קודש]] און פֿאַרצײַטישן [[אַראַמיש]], מיט אַנטלײַונגען פֿון נישט־סעמיטישע שפּראַכן און עטלעכע ענדערונגען אין גראַמאַטיק. דאָס העברעיִש איז נײַ־געשאַפֿן געװאָרן װי אַ רײדשפּראַך אינעם סוף פֿון [[19טער י"ה|19טן יאָרהונדערט]] ביז אָנהײב פֿונעם [[20טער י"ה|20טן יאָרהונדערט]] דורך [[אליעזר בן יהודה]]. די אָפֿיציעלע הברה איז באַזירט אױף די וואקאלן פון דער [[ספרד]]ישער טראַדיציע.
 
כדי צו קענען לייענען תנ״ך וויאזוי עס איז געווארן געשריבן דארף מען קענען (אלט-)העברעאיש, און אויך [[אראמיש]].
 
==היסטאריע==