רבי '''ישראל ליפקין''', באקאנט אלס "רבי '''ישראל סאלאנטער"סאַלאַנטער''' (געבוירן [[ו' חשוון]] [[ה'תק"ע]], [[3טן נאוועמבער]] 3 [[1810]], אין זשאגארע[[זשאגער]], [[ליטע]] - געשטארבן [[כ"ה שבט]] [[ה'תרמ"ג]], פעברואר[[2טן 2פעברואר]] [[1883 אין]], [[קאניגסבערגקעניגסבערג]], [[דייטשלאנד]]) איז געווען דער גרינדער פון דידער [[מוסר באוועגונג]] און א באקאנטער [[ראש ישיבה]] און [[תלמיד חכם]]. מען האט אים גערופן "סאלאנטער" ווייל רוב פון זיין ערציאונג איז געווען אין [[סאלאנט]], (היינט סאלאנטעיליטע, ליטא) וויוואו ער האט געלערנט ביי זיין רבי'ן, רבי יוסף זונדל פון סאלאנט.
==ביאגרעפיע==
===זיין יוגנט===
געבוירןרבי איןישראל איז געבוירן ו' חשוון ה'תק"ע, 1810, אינעם שטעטל זשאגארעזשאגער, צפון ליטע, צו לאה און זאב וואלף ליפקין. זיין טאטע איז געווען רב פון דעם שטעטל, אזוי אויך רב אין גאלדינגען און [[טעלז]], און האט פארפאסט דידאס ספר "הגהות בן אריה" אויף [[תלמוד]] און [[ארבעה טוריםטור]]. נאך פון א יונגען עלטער איז ישראל געווארן באקאנט מיט זיין שארף קעפל און שנעלע תפיסה. ווען ער איז געווארן 12 יאר, איז ער געגאנגןגעגאנגען לערנען קיין סאלאנט ביי רבי צבי ברוידא. ביי די 14 יאר האט ער חתונה געהאט מיט דידער טאכטער פון רבי יעקב הלוי אייזנשטיין פון סאלאנט.
נאך זיין חתונה האט ער ממשיך געווען צו לערנען אין דידער ישיבה אין סאלאנט, דארט האט ער זיך אנגעטראפן מיט רבי [[יוסף זונדל פון סאלאנט]], א תלמיד פון ר' [[חיים וואלאזשינער|חיים פון וואלאזשין]].
