און אין תרס"ד איז ער ארויף קיין ארץ ישראל און געווארן רב פון יפו פאר צען יאר. אין די יארן פון דעם ערשטן וועלט קריג (תרע"ד-תרע"ז) איז ער געווען אין [[אייראפע]]. אין תרע"ט איז ער צוריק געקומען קיין ארץ ישראל און אנגענומען דעם פאסטן פון ''רב הראשי לעדת אשכנזים'' וואס רב קוק'ס געגנערס האבן גערופן ''רב מטעם''. אין תרפ"ד האט ער געגרינדעט ''[[ישיבת מרכז הרב]]'' אין [[ירושלים]].
הרב קוק איז לויט אלעמען געווען א גאון אין נגלה און נסתר. צוערשט איז ער געווען שטארק בידידות מיט די [[רבנים]] און גאונים פון ירושלים, ווי רבי [[יוסף חיים זאנענפעלד]] און רבי [[יצחק ירוחם דיסקין]]. שפעטער זענען א טייל פון דיזיי געווארן זיינע שארפע קעגנערס. הרב קוק האט אלע זיינע יארן אנגעהאלטן נאנטענאענטע ידידות'שאפט מיט פיל גדולי הרבנים און אדמורי"ם פון [[ארץ ישראל]] און [[אייראפע]], ווי צ.ב.שצום ביישפיל. דער אדמו"ר בעל [[אמרי אמת]] פון [[גער]], דער אדמו"ר ר' [[מרדכי יוסף ליינער]] פון ראדזין, אדמו"ר ר' [[ישראל פרידמאן]] פון טשארטקאוו, בענדינער רב ר' [[חנוך צבי הכהן לעווין]], און נאך. פיל האבן זיך אויסגעדריקט אויף אים מיט גאר ווארעמע ווערטער און געלויבט אויף זיין גאונות, חכמה, און צדקות.
הרב קוק האט פרובירט צו גרינדן אן ארגאניזאציע מיט'ןמיטן נאמען ''דגל ירושלים'' וואס וועט דינען אויף צוזאמצוברענגען גאנץ כלל ישראל אונטער דער השפעה און אויטאריטעט פון א וועלט'סוועלטס בית דין, א ישיבה, און אנדערע אינסטיטוציעס. דער פלאן איז געווען א גראנדיעזער, און צו דעם האט ער געלאזט דריקן די ערשטע פון זיינע ספרים אויף מחשבת ישראל מיט'ןמיטן נאמען "אורות". אין דעם קונטרס האט ער ארויסגעברענגט זיינע אידעען אויף דער געהויבנקייט פון דעם קאלעקטיווען זעל פון כלל ישראל און זייער תפקיד, ספעציעל אין דעם ענין פון ישוב ארץ ישראל.
רב קוק האט געזען אין דעם צוריק-קערצוריקקער קיין ארץ ישראל א געשעעניש פון אויסערגעווענליכעראויסערגעווענלעכער היסטרישערהיסטארישער און טעאלאגישער מערקווירדיגקייט. ער האט פיל געארבעט מקרב צו זיין אידןיידן צו תורה און שמירת המצוות. ער פלעגט זאגן אויפ'ןאויפן מאמר [[חז"ל]] "שמאל דוחה וימין מקרבת", אז עס זענען שוין דא גענוג וואס זענען דוחה און זיין פליכט איז צו טון דאס התקרבות.
