אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "אליעזר בן יהודה"

בן יהודה האט זיך נישט באגענונג דערמיט וואס ער געשריבן לאנגע מאמרים דערוועגן אין זיין צייטונג "הצבי", ער מיט זיינע חברים האבן אויך געשיקט לאנגע מאמרים אין די צייטונגען אין חוץ לארץ, פון וואו דאס געלד קומט, ער האט אנגערופן די צדקות פון רבי [[מאיר בן הנס]], פון כולל [[וואלין]], [[רייסין]], גאליציה[[גאליציע]], [[אונגאריןאונגארן]], [[זינבערגעןזימבערגן]], מיט די נעמען שנארערס און אויף לשון הקודש מיט דעם נאמען [[אנשי חלוקה]], ער האט אזוי געשריבן אויך אין דעם "המגיד", "הצפירה", "המליץ".

די עהרליכעערליכע רבנים האבן דאס נישט פארשוויגן, ספעציעל אז בן יהודה האט זייער מיאוס געשריבן אויף די רבנים ראשיים ווי ר' [[שמואל סאלאנט]], און אין טאג פון י"ג תמוז אין יאהר [[תרמ"ז) זענען זיך צוזאמענגעקומען די פרומע חכמים און רבנים פון ארץ ישראל, סיי פון די אשכנזים סיי פון די ספרים און מען האט אפגעשריבן א [[חרם]] קעגן בן יהודה, זיי האבן אויך גא'אסר'ת זיין צייטונג דער "הצבי", און שרייבן דערויף ווען עס לייענט דאס איז גלייך ווי ער לייענט אין ספרים חיצונים, און ער איז בלטותא דרבנן דלית ליה אסוותא. דער חרם איז געדרוקט אין [[חצבצלת]] שנת תרמ"ז גליון 33. בן יהודה האט גלייך פארשטאנען אז ער וועט ווייטער אזוי נישט האבן קיין הצלחה ווייל עס איז דא אין ארץ ישראל זייער א קליינער ציבור מענטשן וואס וועלן נישט צוהערן דעם בתי דין, און ער וועט פארלירן זיין השפעה, דעריבער האט ער זיך איבערגעבעטן מיט די רבנים, און מען האט אראפ גענומען דאס חרם. אבער עס האט נישט לאנג אנגעהאלטן, בן יהודה האט זיך נישט געקענט איינהאלטן, ער האט געזעהן אז די פרומע רבנים שטערן איהם אין זיין ציל, צו פערמערן די שיטה פון ציוניזעם און אויסלערנען דעםדאס גאנצעןגאנצע פאלק רעדן דעםדי נייעםנייע שפארך, ער האט גלייך דארנאךדערנאך ווייטער געשריבן שפיזיגע מאמרים און שטעכעדיגע רייד אויף אלע פרומע עהרליכעערליכע רבנים, ווען די רבנים האבן געזעהןגעזען אז ער שרייבט ווייטער אזוי, האבן מען איהם ווייטער געלייגט אין חרם. און מען האט איהם דערווייטערט פון אידן.