אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "מיינע הונדערט קינדער"

אינהאַלט אויסגעמעקט אינהאַלט צוגעלייגט
אין תקציר עריכה
אין תקציר עריכה
שורה 1:
{{DISPLAYTITLE:''{{בלאטנאמען}}''}}
{{יתום}}
'''מיינע הונדערט קינדער''' איז א בוך אין דער יי[[יודיש|דיש]]ע שפראך וואו עס ווערט באשריבן די אויסטערלישע געשיכטע פון [[לענא קיכלער-זילבערמאן]] וועלכע איז נאך די [[צוויטעצווייטע וועלט קריג-מלחמה|קריג]] געווען ווי די מאמע פאר איבער הונדערט קינדער אין דער נאך מלחמה'דיגער [[פוליןפוילן]] וועלכע האבן זיך געראטעוועט פון די [[נאציזם|נאציס]] דורכן זיך באהאלטן אין בונקערס, וועלדער און מאנאסטירן און זענען געבליבן קיילעכיגעקיילעכדיקע יתומים.
 
דאס בוך איז ארגינעל געשריבן געווארן דורך איר אין [[פויליש]] און איז איבערגעזעצט געווארן אויף יודישיידיש דורך [[לייב אָליצקי]], און ארויסגעגעבן געווארן דורך פארלאג "מנורה" אין [[תל אביב]] אין יאר [[ה'תשכ"ב]].
 
דאס בוך איז צעטיילט אין צוויי טיילן. די ערשטע טייל שילדערט אביסלא ביסל פון אירע איבערלעבענישן דורכאויסדורכױס די קריג, און די צווייטע באפאסט זיך ווי אזוי זי האט געקעמפט צו שאפן די נויטיגענויטיקע מיטלען און נויטריענטן צוריק צוברענגען צו די מיטגעמאכטע קינדער זייער מענטשליכקייטמענטשלעכקייט פיזיש און גייסטיש כדי צו קענען עטוואס פארגעסן די געפערליכעגעפערלעכע צרות וואס זיי זענען אדורך און אנהויבן א ניי לעבן.
 
אנגעהויבן האט זי אין די יודישע קאמיטעט אין [[קראקע]], דערנאך האט מען זיך אריבערגעצויגן צום קור-ארט זאַקאָפּאַנע. אבער צוליב די כוואליע פון אנטיסעמיטיזם וועלכע האט דאן געהערשט אין פוילן, האבן זיי געשווערצט די גרעניץ קיין [[טשעכיי]] און פון דארט קיין [[פראנקרייך]] ביז ביי די ענדע האט מען זיי ארויפגעברענגט צו זייער נייער היים קיין ישראל.