אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "די עגונה"

ווי דעהר מחבר שראהבט אין זאן הקדמה, האט די יודישע ליטעראטור נישט געגעהבן אן עכטער אָפּשפּיגלונג פון די דיינים און מורי-הוראות, אדער איז עס צי נעגאטיהוו אדער זענען זיי סימבאלישע לעגענדארישע העלדן. אלס איינער וואט האט זאהנע יונגע יאהרן פארבראכט אין בימ"ד און אין די ישיבות, און איז גיט באקאנט מיט די ת"ח און זייער געדאנקען-גאנג, וויל ער אינעם דאזיגן ראמאן אהערשטעלן זייער מענטשלעכן-רעאלן נסיונות אינעם טאהג טאג-טעגלעכן לעבן.

די מעשה שפיהלטשפילט זעך אפ אין [[ווילנע]], יאהרןיארן נאך דידער [[ערשטע וועלט-מלמהמלחמה|די עהרשטעערשטע וועלט מלחמה]], ווען א יוד וואס וויל [[חתונה]] האבן מיט מערל די נייטארין גייט זיכן א היתר. היות ס'זענען נישט געוועהןגעווען קאןקיין עדות וואס האבן געזעהןגעזען איהראיר מאן שטארבן, וויל דער רב וואס איז געשטעלט אויף עגונות און חליצות, נישט מתיר זאןזיין.

האט ער זיך געוואנדן ציצו אן אנדערן רב, וועלכער האט נישט געלעהבטגעלעבט גיטגוט מיט די וועד הרבנים, און יענער האט מתיר געוועהןגעווען. ווען יענער האט דאס דערהערט האט ער באפוילן מאכן א שוואהגשווייג כדי נישט צי מאכן א חילול השם. די מעשה איז אבער ארויסגערינען אין א געשלעהגגעשלעג איםשמחת שמח"תתורה, און דערדעם רב המתיר'ס שונאים זענען ארימגעגאנגעןארומגעגאנגען העצן. אזוי איז אויך די עגונה'ס א געליעבטע, א גאסן יונג וואס איז איהר נאכגעלאפן צוואנציג יאהריאר אהן ערפאלג, ארימגעגאנגעןארומגעגאנגען אנדרייען א קאשע, נישט קענענדיג אראהפשלינגעןאראפשלינגען אז זי האט חתונה געהאט ציצו א פרימעןפרומען יוד וואס זיכט א היתר.

די רבנים האבן ארויסגעהגעבןארויסגעגעבן א מעלדונג זיך אפצושאקלען פינעםפונעם היתר און אפגעשטעלט די שכירות פינעםפונעם רב המתיר.