אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "לאה אסתר האגער"

אינהאַלט אויסגעמעקט אינהאַלט צוגעלייגט
געפוצט
שורה 9:
 
==די צווייטע וועלט קריג און דער נס פון דער רעטונג==
אין [[ה'תש"ד]] זענען די עלטערן פון דער רעביצין ביידע צוזאמען אינאיינעם מיט איר איינציגן ברודער הבחור יחזקאל שרגא געשיקט געווארן קיין [[אוישוויץ]] און אומגעקומען על קידוש ה'. [[ח' אייר]] ה'תש"ד אויף א וואונדערליכן אופן, איז געלונגען פאר דער רעביצין צוזאמען מיט איר מאן דער רבי און זייער טאכטער חנה חיה זיך ראטעווען פון טויט. דער וויזשניצער רבי האט דערציילט אז ווען דער גוי וואס האט זיי געשמוגלט דורך דעם [[גרענעץ]] פון [[אונגארן]] האט פלוצלונג געהערט וויאזוי דאס פיצל קינד חנה'לה האט אויסגעבראכן אין א געוויין, האט ער זיך אויפגערעגט ווייל ער האט מורא געהאט אז די דייטשע רשעים וועלן זיי כאפן, און לא עלינו ער האט געוואלט איר דערשטיקן, אבער בחסדי שמים האט איינער פון די אנוועזענדע צופעליג געטראפן א צוקערל, און נאכדעם וואס זי האט געגעסן דעם צוקערל האט זי זיך בארואיגט און איינגעשלאפן, און אויכעט דער גוי האט זיך איבערגעצייגט אז דאס פיצל עופעלע איז נישט קיין געפאר און מען קען רואיג און מיט זיכערהייט אדורכגיין דעם גרענעץ אהן קיין פארהאק און שטערונג אדער חלילה ווערן געכאפט דורך די [[נאציזם|נאציס]] ימח שמם.
 
==ארץ ישראל==
ווען זיי זענען ענדליך אנגעקומען אין [[ארץ ישראל]], אנפאנג האבן זיי געוואוינט אין [[תל אביב]] נאענט צו דער [[וויזשניצער ישיבה]] (נאך איידער מען האט אריבערגעפירט די ישיבה קיין [[בני ברק]]). וויבאלד די מערהייט פון דערדי בחורים זענען געווען מלחמה איבערלעבערןאיבערלעבער, האט די רעביצין האט זיי געשוינט און רחמנות געהאט אויף זיי גאר שטארק. זי האט באשלאסן צו ווידמען איר לעבן צו העלפן אנדערע און מקבל געווען אויף זיך צו זיין אזוי ווי א אייגענע מאמע פאר זיי און מאכן זיכער אז עס פעלט זיי גארנישט. שבתים און ימים טובים פלעגט זי זיי איינלאדן צוםצו דער סעודה ביי זיך אין שטוב. זייער אפט פלעגט זי זיי באגלייטן צו דאקטוירים, און טאמער עס האט פאסירט אז א בחור האט געדראפטגעדארפט האבן א ספעציעלערספעציעלן שפייז צוליב זיין געזונט צושטאנד, האטאיז זי געשטאנען אין קאך און האט געקאכט פאר איהם וואס די דאקטוירים האבן רעקאמענדירט, און אפילו טאשן געלט פלעגט זי ארומטיילן פאר עטליכע יתומים אין ישיבה. איר הויז איז אייביג געווען אפן פאר אלעמען. איר הכנסת אורחים איז געווען מורא'דיג און געוואלדיג, טראצדעם וואס זי אליין מיט אירעאיר משפחה האבן געוואוינט אין ענגשאפט און נישט געווען רייך. אויכעט פלעגט זי צוזאמען מיט איר מאן זייער אפט פירן אונטער דער חופה בחורים יתומים פון דער ישיבה וואס האבן ליידער פארלוירן זייערע עלטערן ביי דער שרעקליכער [[חורבן אייראפע|מלחמה]], און א סאך מאל אפילו צוגעדעקט די קאסטן פון דער חתונה. מען דערציילט אז אין יענע יארן דער מצב איז געווען אזוי שווער און די ארימקייט האט דעגרייכט צו א מצב, אז אפילו ליכט-האלטערס האט זי נישט געהאט און אנשטאט דעם פלעגט זי נוצן שטיינער כדי אנצוצינדן שבת ליכט אוף זיי. טאג טעגליך פלעגט זי אנרופן און מחזק זיין גייסטיש אלמנות און צובראכענע מענטשן וואס האבן געטראפן ביי איר טרייסט און חיזוק.
ווען זיי זענען ענדליך אנגעקומען אין [[ארץ ישראל]], אנפאנג האבן זיי געוואוינט אין [[תל אביב]] נאהנט צום [[וויזשניצער ישיבה]] (נאך איידער מען האט אריבערגעפירט דער ישיבה קיין [[בני ברק]]).
 
וויבאלד די מערהייט פון דער בחורים זענען געווען מלחמה איבערלעבערן, די רעביצין האט זיי געשוינט און רחמנות געהאט אויף זיי גאר שטארק. זי האט באשלאסן צו ווידמען איר לעבן צו העלפן אנדערע און מקבל געווען אויף זיך צו זיין אזוי ווי א אייגענע מאמע פאר זיי און מאכן זיכער אז עס פעלט זיי גארנישט. שבתים און ימים טובים פלעגט זי זיי איינלאדן צום סעודה ביי זיך אין שטוב. זייער אפט פלעגט זי זיי באגלייטן צו דאקטוירים, און טאמער עס האט פאסירט אז א בחור האט געדראפט האבן א ספעציעלער שפייז צוליב זיין געזונט צושטאנד, האט זי געשטאנען אין קאך און האט געקאכט פאר איהם וואס די דאקטוירים האבן רעקאמענדירט, און אפילו טאשן געלט פלעגט זי ארומטיילן פאר עטליכע יתומים אין ישיבה. איר הויז איז אייביג געווען אפן פאר אלעמען. איר הכנסת אורחים איז געווען מורא'דיג און געוואלדיג, טראצדעם וואס זי אליין מיט אירע משפחה האבן געוואוינט אין ענגשאפט און נישט געווען רייך.
זי איז נפטר געווארן פרייטיג צונאכט [[כ"ט שבט]] [[ה'תשנ"ג]] נאך א קורצעקורצער קראנקייט אין דעםדער עלטער פון צוויי און זיבעציג יאר איבערלאזנדיג נאך זיך איר מאן דער וויזשניצער רבי זצ"ל, און צענדליגער אייניקלאך און אור-אייניקלאך. זי איז באערדיגט געווארן אין וויזשניצער [[בית החיים]] אין [[בני ברק]].
אויכעט פלעגט זי צוזאמען מיט איר מאן דער רבי זייער אפט פירן אונטער דער חופה בחורים יתומים פון דער ישיבה וואס האבן ליידער פארלוירן זייערע עלטערן ביי די שרעקליכע [[חורבן אייראפע|מלחמה]], און א סאך מאל אפילו צוגעדעקט די קאסטן פון דער חתונה.
מען דערציילט אז אין יענע יארן דער מצב איז געווען אזוי שווער און די ארימקייט האט דעגרייכט צו א מצב , אז אפילו ליכט-האלטערס האט זי נישט געהאט און אנשטאט דעם פלעגט זי נוצן שטיינער כדי אנצוצינדן שבת ליכט אוף זיי.
טאג טעגליך פלעגט זי אנרופן און מחזק זיין גייסטיש אלמנות און צובראכענע מענטשן וואס האבן געטראפן בי איר טרייסט און חיזוק.
זי איז נפטר געווארן פרייטיג צונאכט [[כ"ט שבט]] [[ה'תשנ"ג]] נאך א קורצע קראנקייט אין דעם עלטער פון צוויי און זיבעציג יאר איבערלאזנדיג נאך זיך איר מאן דער וויזשניצער רבי זצ"ל, און צענדליגער אייניקלאך און אור-אייניקלאך. זי איז באערדיגט געווארן אין וויזשניצער [[בית החיים]] אין [[בני ברק]].
 
==קינדער==