|
נאך רבי שמואל'ס פטירה זענען זיינע צווי זין געווארן רביס. זיין בכור רבי [[ישכר לייב וויינבערג]] האט איבערגענומען די רביסטעווע אין סלאנים; ער איז נפטר געווארן [[כ"ח ניסן]] אין יאר [[ה'תרפ"ח]] ([[1928]]), (זיין נאכפאלגער איז געווען זיין זון רבי אברהם יהושע העשיל וויינבערג וואס איז ארויף אין [[ארץ ישראל]] אין יאר ה'תרצ"ה ([[1935]]) וואו ער האט זיך באזעצט אין [[תל אביב]]). דער יונגערער זון , רבי [[אברהם וויינבערג (דער צווייטער)]], מחבר פון ''בית אברהם'', האט געצויגן קיין [[ביאליסטאק]] וואו ער געפירט אלס סלאנימער רבי; שפעטער האט ער געפירט אין [[באראנאוויטש]]. ער האט אויפגעשטעלט דארטן א גרויסן צענטער פון חסידות און די ''תורת חסד'' [[ישיבה]]. רבי אברהם וויינבערג איז נפטר געווארן אין סלאנים [[א' אייר]] [[ה'תרצ"ג]] ([[1933]]).
ווען דער צוויטער רבי אברהם וויינבערג איז נפטר גיווארןגעווארן, האט ער איבעראיבערגעלאזט גילאזטנאך זיך איין זון, רבי [[שלמה דוד יהושע וויינבערג|שלמה דוד יהושע]], וואס איז נאך גיוועןגעווען א [[בחור]]. מיט דעם האבן די חסידים אים אןאנגענומען גינומעןאלס אויף אזייער רבי, און ער האט געפירט די הויף ביז ווען ער איז גיהרגעטגעהרגעט גיווארןגעווארן ביי די [[לאגער|פארניכטונגס לאגער]] דורך די [[נאציזם|נאציס]] ימח שמם וזכרם אום [[ו' חשוון|ו' מרחשון]] [[ה'תש"ד]].
נאך דער [[צווייטער וועלט מלחמה]], ווען רובדי מערהייט פון סלאנימער חסידים וואס האבן גיוואוינטגעוואוינט אין חו"לאויסלאנד זענען גיהרגעטגעהרגעט גיווארןגעווארן, האבן די חסידים פון ארץ ישראל אן גינומעןאנגענומען פאר א רבי'ן [[מרדכי חיים סלאנים|מרדכי חיים קאסטילניץ]], וואס איז באוואוסט אלס "ר' מאטל" אדער "ר' מאטל דיין"). רבי מרדכי חיים האט נישט גיוואלטגעוואלט זיין א רבי, אבער פאקטיש האט ער געפירטאויפגעשטעלט דידער הויף אוןפונדאסניי איםאין גיבויטארץ איבערישראל נייעאון איןהאט ארץאיהם ישראלגעפירט.
רבי מאטל איז נפטר גיווארןגעווארן [[י"ד טבת]] [[ה'תשי"ד]], און רבי [[אברהם וויינברג (דער דריטער)]], מחבר פון "ברכת אברהם", האט אנגיהויבןאנגעהויבן צו פירן דידעם הויף. 27זיבן און צוואנציג יאר האט ער געפיהרטגעפירט, און אין די יארן העטווען ער גיבויטפלעגט דידינען אלס רבי האט ער איבערגעבויעט דעם הויף. ער איז גיוועןגעווען א חברמיטגליד פון דער [[מועצת גדולי התורה]] פון [[אגודת ישראל]], און גיוועןפלעגט אנהאלטן גוטע בקשרבאציאונגען מיט אלע גדולי הדור פון זייןיענער צייט.
אין דער צייט וואס דער ברכת אברהם האט געפירט, איז גיווארןאויסגעבראכן א מחלוקת צוווישן די חסידים, ביז א טייל פון זיידי חסידים האבן האן גינומען פאר אבאקרוינט רבי'ן זיין איידעם רבי [[שלום נח בערעזאווסקי]], דער "נתיבות שלום". א חודש שפעטער איז דער שווער נפטר גיווארןגעווארן, אין [[י"ב סיון]] [[ה'תשמ"א|תשמ"א]], און דער הויף האט זיך צוטיילט לויט די גוטסהייסונג פונעם ברכת אברהם. א טייל זיינעןזענען גיבליבןגעבליבן באגלייבטגעטריי פאר דעם "נתיבות שלום", און נאך זיין פטירה האבן זיי באקרוינט און מקבל געווען אויף זיך דער פירערשאפט פון זיין זון רבי [[שמואל בערעזאווסקי]]און זיי זענען באוואוסט אלס די [[ווייס סלאנים|ווייסע סלאנימער]] , און א טייל האבן אנגענומען פאר א רבי'ן רבי [[אברהם וויינברג (דער פערטער)]], און זיי זענען באוואוסט אלס די [[שווארץ סלאנים|שווארצע סלאנימער]].
{{חסידישע הויפן|סלאנים{{!}}*}}
|
