אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "ברוך עפשטיין"

ער איז געבוירן געווארן צו הרב [[יחיאל מיכל הלוי עפשטיין]] מחבר ספר "[[ערוך השולחן]]", און מיכלה די שוועסטער פון דעם [[נפתלי צבי יהודה ברלין|נצי"ב]], ראש ישיבה פון דער [[וואלאזשינער ישיבה]], וואס איז שפעטער אויך געווארן זיין שוואגער (ווייל נאך דער פטירה פון זיין ערשטער ווייב האט דער נצי״ב חתונה געהאט בזיווג שני מיט רבי ברוך׳ס שוועסטער). ביי די 13 יאר האט ער אנגעהויבן לערנען אין דער [[וואלאזשינער ישיבה]], דארט האט ער געלערנט פינעף יאר, און ער איז דארט געווארן פאררעכנט אלס איינער פון די [[עילוי (לימוד)|עילויים]]. ער איז געווארן מוסמך פאר רבנות דורך: זיין פעטער דער נצי"ב, רבי [[יאשע בער הלוי סאלאווייטשיק]] (מחבר פונעם "בית הלוי") רבי חיים יהודה סאסניצער דער רב פון [[סמארגאן]], און רבי רפאל שפירא וואס האט געדינט אלס מגיד שיעור אין דער וואלאזשינער ישיבה. ער איז געווארן א חתן מיט דער טאכטער פון רבי [[אלעזר משה הורוביץ|אלעזר משה הלוי הורוויץ]], [[פינסק|פינסקער]] רב, און דערנאך, אין זיין שווער'ס שטוב, האט ער געלערנט תורה ומדעי היהדות אויך אלגעמיינע וויסנשאפט. שפעטער האט ער געלערנט אין אקדמיה פאר מסחר אין [[וויען]], און זיך אומגעקערט קיין פינסק וואו ער האט געדינט אלס הויפט [[מנהל חשבונות|מנהל פון די חשבונות]] אין [[בנק|באנק]]. און דערנאך איז ער געווארן נתמנה אלס מנהל הבאנק, און ער האט אנגעהאלטן דעם פאסטן ביז'ן אויסברוך פון דער [[ערשטע וועלט-מלחמה|ערשטער וועלט־מלחמה]]. במקביל למד וחיבר ספרים שונים, המפורסם שבהם הוא "תורה תמימה" - א פירוש ספר על התורה. נאך זיין שווער'ס פטירה האט מען אים פארבעטן צו דינען אלס ארטיגער רב, אבער ער האט אנטזאגט. אזוי אויך האט מען אים פארגעשלאגן דאס רבנות אין [[פעטערבורג]] און אין [[מאסקווע|מאסקאווע]], אבער ער האט אנטזאגט.

 

 

נאָך [[רוסישע רעוואלוציע|דער רוסישער רעוואלוציע]] איז ער געפארן צו די [[פאראייניקטע שטאטן פון אמעריקע|פאַראייניקטע שטאַטן]], צו דרוקן און פאַרשפּרייטן זיינע ביכער און שריפטן, דארט האט ער זיך פארזוימט צווישן די יאָרן פון [[1923]]–[[1926]]. דערנאך האט ער זיך צוריקגעקערט קיין פינסק. ער איז געשטארבן בשעת [[חורבן אייראפע|דער חורבן]] אין [[1942]], און מען האט אים מקבר געווען אין בית החיים אין קארלין.