אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "אליעזר בן יהודה"

'''אליעזר בן יהודה''' ([[ה'תרי"ח]] - [[כ"ו כסלו]] [[ה'תרפ"ג]]) איז געווען דער גרינדער און שאפער פון דער מאדערנער [[העברעיש]]ער שפראך. געשטארבעןגעשטארבן [[שבת]] מיט דידער [[פענע]] אין דער האנט.

אליעזר האט נישט גערוהט און האט אויפגעקלערט פאר אנדערע בחורים ווי נישט ריכטיג די וועגן פון די תורה איז, אין יענעיענער צייט האבן די משיכיליםמשכילים נאך נישט געוואוסט פון ציונות, זיי האבן געהלטןגעהאלטן פונקט פארקערט ווי די שיטה פון די ציונים, זיי האבן געהלאטן אז היינטיגע צייטן דארף מען זיך מאדערניזירן נישט היטן קיין תורה, און ווי ווייטער האבן א שייכות מיט יעדע מין זאך וואס האט צוטעוהן מיט יודישקייט, דער הויפט סלאגען פון די משכילים דאן איז געווען '''"היה יהודי באהליך והיה גוי בצאתך"''' דאס הייסט אז אפענערהייט זאל מען נישט דערקענען ביי דיר אז די ביסט א איד און דאס האט דער בחור אליעזר זיך צוגעאכפט, דאס האט נישט געקענט צו לאנג האלטן דער ראש הישיבה פון זיין ישיבה האט אים אפיר גענומען און נאך א שמועס איז ער געוואור געווארן ווי ווייט אליעזר איז פון הוטען די תורה ער זיכט ווי ווייט צו זיין א גוי, און דערפאר האט ער אים פארשיקט פון די ישיבה, ווען מען איז געוואור געווארן אז דאס קומט פון זיין רבי יוסי בלוקר האט אים אויך פארשיקט פון די ישיבה.

אליעזר איז דאן אלט געווען פופצין יאר, און האט דאן געמאכט ביי זיך ער גייט אין גימאנזיע אין דער שטאט [[דינאבורג]], אליעזר האט זיך געוואלט דאן זייער דעווייטערן פון אלעס וואס האט צוטועהן מיט א איד, ער זעלבסט שרייבט אין דעם ספר (החלום ושברו עמוד 62) '''"אני חש את עצמי לרוסי גמור"''', איך האלט זיך נישט פאר איד נאר פאר א פאלנער רוס, ער האט זיך אנגעטוהן ווי א גוי און געפארן קיין [[דייטשלאנד]], ער פארציילט דארט אין ביך בוך אז זיין מאמע האט געוויינט צו אים ער זאל עס נישט טון, אבער ער האט זיך נישט צוגעהערט צו איםאיר געבעט.

מיט דער צייט האבן די קלוגע משכילים איינגעזעהןאיינגעזען אז די שיטה איז נישט ריכטיג, ווייל דער גוי וועט קיינמאהלקיינמאל נישט וועלן אננעמען א איד, אפילו ער איז א פרייער איד וואס האט גארנישט צו טון מיט דת, געווען איז דאס ווען עס האט זיך אנגעהויבן די [[פאגראם|פאגראמען]] אין [[רוסלאנד]] און אין [[אוקריינע]], און די רוסישע גוים האבן נישט געמאכט קיין אונטערשייד צווישן די אידן, זיי האבן גע'הרג'ט און גע'שחט'ן יעדן וואס האט נאר געהאט א שייכות אמאל מיט א איד, אפגעזעהן צו ער היט מצוות אדער נישט, דאן האבן די משכילים איינגעזעהן אז מען דארף טוישן די שיטה, און מען מיז טון פארקערט מען זאל זיך נישט מישן און ווערן א גוי נאר מען זאל שטאלץ זיין דערמיט וואס מען איז א איד, און דערפון איז ארויסגעקומען די שיטה וואס הייסט ציונות, מען זאל האבן אן אייגן לאנד, אן אייגענע מיליטער, און אן אייגענע שפראך.

עס איז געווען אינטערעסאנט צו זעהן ווי דער גרויסער פיינט פון אלעם וואס האט צוטועהן מיט דת און יידישער רעליגיע, איינער וואס איז לוחם מיט אלע חרדים און שרייבט אויף זיי די מיאוס'טע ווערטער איז פלוצלונג געווארן א ירושלימער איד, מיטן גאנצען לבוש, מיט בארד און פאות, און ער גייט ארום אין די גאסן פון מאה שערים מיט א לאנגער ציצית, בן יהודה האט געגעבן זיין בארעכטונגען פאר אזא סארט פאפעריי און פאר אזא סארט ליגענט: ווי ער שרייבט אין זיינע מומארן: "כשהתחלתי עתה בחיים קבועים בירושלים, עמדה לפני מדי השאהל באיזה דרך אבחר בנוגע לעניני הדת, וחאליט לנוהג בכלל בדרכי היהדות המקובהל, זה היה קשה עלי ביותר מפני צד הצביעות שבדבר, ואעפ"כ מצאתי לי היתר, משום שנדמלה לי אז כי על ידי הוויתורים האלה מצד המשכילים יעלה בידינו להשיג את האחדות והמשטר הנצרכים במלחמת התחייה הלאומית... התאמצתי בכל מה שיכולתי להידמות גם בחיצוניותי לכל הציבור היהודי בארץ ישראל, '''גדלתי זקני, פשטתי את מלבושי אירופה ולבשתי ארוכים כמנהגי היהודים, וחבשתי לראשי תרבוש במקום כובה איירופי, והתהלכתי בחוצות ירושלים בפרט בשבתותובשבתות וימים טובים עטוף בטלית מצויצת כהלכה,''' כך נהגתי ימים ושנים (החלום ושברו ע 107)

אויף זיין וועג צוםצו שוהל פלעגט ער טיילן זיסע שפייז פאר די קינדער אין ירושלים אזוי האט ער געוואלט פאנגען זייערע הערצער, ווען זיי האבן זיך געקלעבט צו אים האט ער גערעדט צו זיי אויף העברייאישהעברעאיש, זיי זאלן זיך לערנןלערנען.

ער האט אין ירושלים געטראפעןגעטראפן זיינע חברים וואס זענען צוגעשטאנען צו זיין רעיון פון אויפלעבן די העברעאישע שפראך דאס זענען געווען די גרינדער פון העברעאיש [[ניסים בכר]], [[מיכל פינס]], הירשנזון, [[דר. הרצבערג]], און כאטש ער האט אויסגזעהןאויסגעזען אויסערלעך א פרומער איד, האט ער געהאט באהלאטנעבאהאלטענע אסיפות מיט זיי, עס פארציילט זיין חבר [[דוד יודילוביץ]] פון א שמועס וואס איז פארגעקומען ביי איינע פון די אסיפות שרייבט ער אזוי: אינדרויסן פון ירושלים אין א בוידעם פון מיכל פינס זענען זיך צוזאמענגעקומען די משכילים פון ירושלים טראכטען וויאזוי מען קען אויפלעבן די העברעאישע שפראך, אין שפיץ פון דער אסיפה איז געזעסן א יונגער מאן פון 21 יאר (בן יהודה).