אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "גירוש שפאניע"

די אידן האבן געהאט אן אויסוואל: זיך צו [[שמד|שמד]]'ן]] צו קריסטענטוםקריסטנטום אדער צו פארלאזעןפארלאזן דאס לאנד אין לויף פון 4פיר מאנאטן. א טייל אידן האבן אויסגעקליבן זיך צו שמד'ן, כאטשיג אויסערליך, און זענען געבליבן אין שפאניע ווי אנוסים (מאראנאס). די אידן וועלכע זענען פארטריבן געווארן זענען אנטלאפן צו דערנעבענדיגע לענדער ביי די בארטענעס פונעם [[מיטלענדישער ים]] צו [[צפון אפריקע]] און צו דידער [[אטאמאנישע אימפעריע|אטאמאנישע אימפעריע]], און אין [[אייראפע]]: קיין [[פראנקרייך]], [[בריטאניע]], [[איטאליע]], [[בולגאריע]], די נידריגע לענדער (היינט [[האלאנד]] און [[בעלגיע]]) און [[דייטשלאנד]].

די באפעל האט אפגעשפיגעלט די פאנאטיש אידעלאגישע פאליטיק פון די שפאנישע קעניגרייך וואס האט געוואלט ערצייגן א פאראייניגטעפאראייניגט קריסטליכע קעניגרייך, אהןאן קיין רעליגיעזע מינאריטעט. אין דידער זעלבעזעלבער צייט וואס מען האט דעפארטירט די אידן האט די רעגירונג שוין געוועבט פלענער איבער דידער פארטרייבונג פון די מוסלימענערמוסולמענער פון שפאניע. נאך א סעריע פון מוסלעמענע גירושים פון גרענאדע האט דידאס קאסטילע קעניגרייך אום ה'רס"ב (1502) ארויסגעגעבן א קעניגליכע באפעל אויף די מוסלעמענער וואס וואוינען אונטער די קעניגרייך זיך צו טוישן צו קריסטענטום אדער צו פארלאזן די לאנד. צוליב די באפעל האבן א טייל מוסלעמענער אויסדערוועלט צו לעבן ווי מוסלאמענע מאראנאס (Moriscos) און די אנדערע זענען פארטריבן געווארן. אום ה'רס"ז (1507) איז די גירוש באפעל פארשפרייט געווארן אויך צו אנדערע לענדער אונטער דידער הערשאפט פון דידעם שפאנישעשפאנישן קעניגרייך, דרום [[איטאליע]], [[סיציליע]] און [[סארדיניע]].