אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "נחמן מברסלב"

אינהאַלט אויסגעמעקט אינהאַלט צוגעלייגט
אין תקציר עריכה
שורה 45:
 
* '''אפגעשיידט פון גלוסטיגקייט'''
ר' נחמן איז געווען א חידוש אינעם ענין פון נישט האבן קיין שייכות מיט גלוסטוגקייטן פון די וועלט, ער האט גוט פארשטאנען צו תאוות פון משגל דאס הייסט נאכגעבן די תאוות, און האט אסאך ארוםגערעדט וויאזוי זיך דעווייטערן דערפון. ער פלעגט דערמאנן דעם זוה"ק עיקרא דיצרא בישא על עריין, דער עיקר יצר הרע איז אויף עריות. ער האט זיך אזוי אויגעאיידלטאויסגעאיידלט אין דעם ענין עז ער פלעגט זאגן אז אצינד איז עס ביי מיר בכלל נישט קיין נסיון, עס איז נישט קיין חילוק ביי מיר צווישן א זכר און נקבה צווישן א מאנס פארזאהןפארזשוין און א פרוי,. אויך פלעגט ער זאגן ווער עס איז א אמת'ער חכם אין דאקטירייעדאקטעריי און ווייסט וויאזוי דער סדר פון אלע אברים פון א מענטש איז צוזאמענגעשטעלט ביי איהםאים איז די תאווה מיאוס און עקעלדיגעקלדיג. מען קען נישט רעדן דערפון צו פשוטע מענטשן ווייל ווען מען הייבט אהןאן פארשטייען זיי גארנישט וויאזוי עס קען זיין אזא זאך, אבער א אמת'ער קלוגער מענטש פארשטייט, אויך האט ער געזאגט עס מוז זיין א סוד פארוואס דאס איז א תאווה ווייל אין פשטות פארשטייט ער נישט פאר וואס דאס איז א תאוה (זעה.{{הערה|זעט אויך ליקוטי מוהר"ן ח"א סי' ע"ב).}}
 
ר' נחמן האט געזאגט אז דער [[זיווג]] ביי אויסגעאיידלטע מענטשן פון גרויסע צדיקים איז גארנישט קיין גלוסטיקייט, נאר פארקערט זיי האבן דערפון גרויסע יסורים.
 
אבער ער האט צוגעלייגט אז אין די יונגע יאהרןיארן האט ער זיך זייער געפלאגט אויסרייסן פון זיך תאוות, ער האט געזאגט אז דער יצר הרע האט איהםאים געזאגט ער איז מסכים איהםאים צו געבן אלע מדריגות אבי ער זאל זיך נישט אויסאיידלן די תאוה, אבער ר' נחמן האט געזאגט פארקערט ער גיט נאך דעם בעל דבר אלעסאלץ, דאס הייסט ער וועט זיך נישט אויסארבייטןאויסארבעטן אינגאנצעןאינגאנצן מיט גארנישט, אבער ער וויל זיך אויס ארבייטןארבעטן מיט תאוות אינגאנצעןאינגאנצן.
 
ער האט געזאגט מען טרעפט אמאל אז גרויסע צדיקים האבן שוין גארנישט קיין גלוסטיקקייטן, אבער דאס איז ביי דער עלטער ווען דער כח פון גלוסטן ווערט שוואכער, געלונגט דאס, אבער גאר א יונגעיונגער מאן אין די אנהייב צוואנציגער יאהרןיארן איז כמעט נישט דא, אבער איך בין אויסגעארבייטאויסגעארבעט אינגאנצעןאינגאנצן, אלע מיינע תאוות איזזענען צובראכן.
 
צום סוף האט ער געזאגט ער דערצו האט ער זוכה געווען דורך [[התבודדות]]. און דורך תפלה צו גאט קען יעדער מענטש דערצו זוכה זיין.
שורה 57:
* '''תאות אכילה ושינה'''
 
אויך אין עסן און טרינקן און שלאפן איז געווען א חידוש גדול, אנהייב האט ער זיך זייער געפלאגט מיט תאותתאוות אכילה, עס האט זיך איהםאים געדוכט אז ער וועט קענען ארויסקריכן פון אלע סארט תאוות אבער נישט פון עסן, ביז ער האט זיך געבראכן אינגאנצעןאינגאנצן, ער פלעגט ממש גארנישט עסן, דאס ביסל האט זיך געמוזט אריין שטופען ער זאל זיך דערהאלטן ביים לעבן. ער פלעגט זיך מוזן פלאגן צו עסן. שפעטער ווען ער שוין געבראכן די תאוה אינגאנצעןאינגאנצן האט ער געמוזט עסן ווייל זיין גוף האט עס פארלאנגט אבער זיין גוף איז שוין נישט געווען געוואנט צו עסן, און האט זיך געמוזט באגענוגן מיט גאר א ביסל.
 
אמאל האט ער געטראכט און געזען אז ער האט דאך א גלוסטקייט פון עסן, האט ער געטראכט אז ער קען זיך נישט אינגאנצן אויסארבייטן דערמיט, טא פאר וואס זאל ער זיך פלאגן אומזיסט ליבערשט זאל ער עסן געהעריג צו האבן כח דינען השי"ת, האט ער געבעטן ביי [[שלוש סעודות]] השי"ת זאל אים ווייזן א וואונדער ער וויל זען די דריי אבות [[אברהם]] [[יצחק]] [[יעקב]] האט מען אים געזאגט פון הימל ונתתי עשב בשדך לבהמתך, ווען דו וועסט זיך משדד זיין דיינע בהמיות די וועסט צוברעכן דיינע תאוות וועסטו זוכה זיין צו עש"ב די קדושה פון דריי אבות, פון דאן אהן האט ער זיך אינגאנצן צובראכן די תאוה (זעה.{{זעט אויך ליקוטי מוהר"ן ח"א סי' נ"ז ע"י אכילה דקדושה מתנוצצים בו אורות האבות).}}
 
ביי די צוואנציג יאהריאר האט ער געזאגט ער שפירט קיין שום טעם אין עסן, ווען עס קומט די צייט פון עסן ווערט איהםאים שווער אויפן הארצן אוי מען גייט שוין עסן, ער דערמאנט זיך גראד וואס וועט ווערן פון עסן, ער מוז שוין אויפהערן טראכטן פון עסן, ווייל ער קען נישט עסן מער, אויב ער טראכט נישט פון עסן קען ער עפעס שנעל ארייכאפן צו עסן. ער האט געזאגט אויף זיך אין זיינע עלטערע יאהרן: איך בין א ריין פעלעכעל, דאס הייסט זיין גוף איז אזוי אויסגעארבייט אינגאנצעןאינגאנצן ריין, עס האט נישט קיין שום שמעק פון א בהמה און פון גשמיות.
 
 
* '''תורה'''
זיין תלמיד ר' נתן שרייבט: זיין גרויסע בקיאות אין דער תורה איז געווען אהנע שיעור, עס געפינט כמעט נישט אזעלכע סארט אין קיין ספרים, מען האט געזעהן אז ער האט די גאנצע תורה פאר זיך, ספעציעל תנ"ך, עין יעקב, זוהר וכתבי אר"י, עס האט זיך געדוכט ווי אלעס ליגט פאר איהםאים אויפן טיש, און ער קען נעמען דערפון וואס ער וויל. אביסל קען מען דאס זעהן אין זיינע וואנדערליכע ספרים (שבחי הר"ן סי' יא).
 
ער פלעגט לערנען מיט א אויסערגעוונענליכע התמדה און מיט א שנעלקייט, אין א שעה האט ער געלענערט עטליכע דפים פון שולחן ערוך מיטן די מפורשים, בשעת מענטשן פלעגן זיך גרייטן צום דאוונען האט ער שוין געפארטיגט פיהר בלאט גמרא.
שורה 76:
 
 
* '''האראוועניאהאראוועניע'''
ער פלעגט אסאך צו פאסטן, גאנצע וואכן פלעגט ער פאסטן, זיין סדר איז געווען א במשך פון א יאהר האט ער געפאסט אכצין מאל משבת לשבת, אהן קיין הפסקה, חוץ דעם וואס ער האט גפאסט א תענית דא און א תענית דארט. ער פלעגט זאגן אין עלטערע יאהרן "איך האב זייער פיהל געהארעווט, איך האב פיל געפאסט. קיינער האט נישט געוואוסט אז ער פאסט נאר זיין ווייב סאסשע, ער האט איהםאים באשווארן זי זאל פאר קיינעם נישט דערציילן. עס האט זיך געמאכט ווען ער האט געפאסט א גאנצע וואך, און ערב שבת פארן אויספאסטן איז ער געגאנגען אין מקוה געבראכן די אייז און זי געהאלטן דארט פאר איבער צוויי שעה וואס אפילו א געזונטער מענטש וואס עסט געהערריג קען דאס נישט באוואזן.
עס פלעגט זיך קוילערן אין קאלטער שניי גלגול שלג.
 
ער האט זיך קיינמאל נישט געריבן און געקראצט זיין קערפער. אויך די מדה פון כעס איז ער געווען אינגאנצעןאינגאנצן אויסגעארבייטאויסגעארבעט, ער איז געווען א גוטער מענטש און האט נישט געהאט קיין שום קפידה און כעס אויף קיינעם, אפילו איינער האט איהםאים געטועהן אסאך שלעכטץ האט ער גארנישט געהאט אויף יענעם קיין טענות, ער האט געזאגט אז בשלימות האט ער זוכה געווען דערצו דורך די הייליגקייט פון ארץ ישראל (עיין ליקו"מ ח"א סי' קנ"ה).
 
ר' נחמן איז געווען א גרויסעגרויסער בעל יסורים, ער האט אסאך געליטן אין פערזענדליכןפערזענליכן לעבן. עטליכע קינדער זענען איהםאים אוועק, זיין ערשטע ווייב איז אוועק.
 
די לעצטע יאהרןיארן פון זיין לעבן האט געהאט א לונגען קראנקייט און האט געשפיגן אסאך בלוט, ער איז געווען זייער אפגעשוואכט, ער האט אסאך געליטן יסורים אזוי ווייט אז פאר גרויס יסורים האט געקענט צובייסן א האלץ, אבער ווען ער האט געוואלט האט ער אוועקגעשיקט די יסורים, און פלוצלונג האט ער געקענט באווייזן אז ער איז געזונט און שטארק עס פעלט איהםאים גארנישט, ווען ער האט געוואלט האט ער צו זיך גענומען די יסורים (שבחי הר"ן ח"א), אזא מדריגה געפונען מיר ביי די גרויסע תנאים ר' אלעזר ב"ר שמעון בן יוחאי אין מסכת ב"מ דפ"ד.
 
== פון זיינע גרויסע מדריגות ==