אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "בעלגיע"

אין דעם [[14טער י"ה|14טן יארהונדערט]] איז אנגעקומען צו פארשידענע געגענטער אין בעלגיע די גאלדענע עפאכע, אונטער דאס הערשאפט פונם פראנצויזישן [[בארגאניע]] פירשטן. אין די צייט איז געוואקסן די [[עקאנאמיע]], [[אינדוסטריע]] און [[קונסט]]. די פלעמישע שטעט [[איפער]], [[ברוגע]] און [[גענט]] זענען געוואקסען אויף [[טעקסטיל]] און קליידער פראדוקציע. און מיט די צייט איז [[אנטווערפן]] געווארן א וויכטיגע [[ים-פארט]] וואס האט ערמעגליכט אריבער צופירן ווארע צו אייראפעישע און בריטישע אונזלען און אויך צו זיי. אינמיטן דעם [[16טער י"ה|16טן יארהונדערט]] האט אנגעהויבן גיין די בארג אראפ, די [[נידערלאַנדן]] זענען אריבער צו די הענט פון די [[שפאניע|שפאנישע]] [[האבסבורג]], איינוואוינער האבן אנגעהויבן א לאנגע קאמפ אקעגען די הערשאפט פון די שפאנישע קאטוילןקאטאליקן. און יאר [[1568]] האט אויסגעבראכן דאס קריג פאר זעלבסשטענדיגקייט פון די [[נידערלאַנדן]], "דאס רעוואלוציע פון די נידערלאַנדן". דער קריג האט געדויערט אכציג יאר, צום סוף האט [[האלאנד]] מיט אירע פארבינדעטע פארטריבן [[שפאניע]] פון זייערע טעריטאריע, אבער בעלגיע און [[לוקסעמבורג]] זענען געבליבען אונטער די הערשאפט פון די שפאנישע קאטוילן און זענען געווען באקאנט אלס די דרום נידערלאַנדן אדער שפאנישע נידערלאַנדן. אונטער די [[קאנטראקט פון אוטרעכט]] (1713), וואס האט גע-ענדיגטגעענדיגט דאסדי ירושה'דיגדיגע מלחמה, איז אריבער די שפאנישע נידערלאַנדן צו [[עסטרייך]]. נאך דידער [[פראנצויזישע רעוואלוציע|פראנצויזישער רעוואלוציע]] האבן די [[פראנצויזן]] אריינגעדרינגן אין דידעם געגנט. די פראנצויזישע אינוואזיע האט צוגעאיילט דאס אויפשטעלן פונםפון דער [[פלעמישןפלעמישע נאציאנאלןנאציאנאלע באוועגונג|פלעמישער נאציאנאלער באוועגונג]], וואס האט זיך קעגן געשטעלט צו א פראנצויזישעפראנצויזישער הערשאפט. דאס אמאליגע [[נידערלאַנדן]] איז געווארן א פאל-שטענדיג חלק פון [[פראנקרייך]], וואס האט ווידער צוטיילט צו ניין שטיקלעך.

ביי דידער [[קאנגרעס פון ווין]], נאך דאס נידערלאגע פון [[נאפאליאןנאפאלעאן]] אין יאר [[1815]], איז דאסדער געגענטגעגנט איבערגעגעבן געווארן צו דידעם [[פאראייניגטע קעניגרייך פון די נידערלאַנדן]]. אבער נאך פופצעןפופצן יאר, אין יאר [[1830]], האבן ווידערגעשפעניגט די דרום פראווינצן ([[קאטויל|קאטוילישע]]) פון די נידערלאַנדן אין די [[האלאנד|האלענדישע]] [[פראטעסטאנט|פראטעסטאנטישע]] הערשאפט. זיי האבן געוואונען זעלבסשטענדיגקייט, און זיי האבן אויפגעשטעלט צום ערשטן מאל אאן אייגענעאייגן קעניגרייך מיטן אדאפטירן דאס [[רוים|רוימישע]] נאמען פונםפונעם געגענטגעגנט בעלגיקא/בעלגיע. די בעלגישע האבען געשטרעבט אויף א זעלבסשטענדיגעזעלבסשטענדיגן קעניגרייך און האבן זיך געוואנדן צום [[פראנצויזישער|פראנצויזישען]] קעניג צו אויפנעמען זיין זוהן אלץ קעניג פון בעלגיע. ווען ער האט נישט געוואלט, האט מען אנגעבאטן דאס קעניגרייך פארן [[דייטש|דייטשן]] פרינץ לעאפאלד וואס האט געהערט צו די [[זאקסען-קאבורג-גוטהא]] משפחה (די מומע פונם בריטישען קעניגען [[וויקטאריא]]). אונ'ם [[21סטן יולי]] [[1831]], דאס בעלגישע זעלבסשטענדיגקייט טאג, איז געקרוינט געווארן פרינץ לעאפאלד אלץ [[לעאפאלד דער ערשטער פון בעלגיע|לעאפאלד דער ערשטער, דער קעניג פון בעלגיע]], און אזוי האט זיך אנגעהויבן די דינאסטיע פונם [[בעלגישע מאנארכיע|בעלגישע קעניגרייך]]. פאר פינף און אכציג יאר האט בעלגיע געבליהט אלץ א קליינע אבער פעסטגעשטעלטע קעניגרייך. בעלגיע האט מורא געהאט איינגעשלינגן צו ווערן דורך איינע פון די שכנים צוזאמען מיט די גרויסע שלאכטן פאר מאכט ביי די גרעניצן - [[דייטשלאנד]], [[פראנקרייך]] און [[האלאנד]], וועגען דעם האט זי זיך געהאלטן צו א נייטראלע אויסערן פאליטיק. טראץ די נייטראלע פאליטיק, און דאס אנערקענונג פון די [[פרוזען]], האבן די [[דייטש|דייטשן]] אינוואדירט אום יאר [[1914]]. דאס אינוואדירן באגלייט מיט קריגס-פארברעכן איז געווען דאס אורזאך פון די זאפארטע צושטעלונג פון [[ענגלאנד]] צו די [[מלחמה]]. אייניגע פון די שווערסטע בליטיגסטע שלאכטען בשעת די [[ערשטע וועלט מלחמה]] איז געווען אויפן בעלגישן גרונד, וועלכער ווערט אויסגעדריקט און דאס ליד [[אין די פעלדער פון פלאנדערן]].