אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "אהרן רוקח"

רבי '''אהרן רוקח''' ([[אלול]] [[ה'תר"ם]] - [[כ"א אב]] [[ה'תשי"ז]]) איז געווען דער פערטער רבי אין דער חסידישער דינאסטיע פון "[[בעלזא]]" - א זון פון הרה"ק רבי [[ישכר דוב רוקח (א)|ישכר דוב]] זצ"ל, זון פון הרה"ק רבי [[יהושע רוקח|יהושעלע]] זצ"ל, זון פון הרה"ק רבי [[שלום רוקח|שלום]] זי"ע, אויך באקאנט אין חסידישן לעקסיקאן אלס דער "שר שלום פון בעלז".

"רבי אהר'לע בעלזער", ווי ער ווערט אנגערופן אין דער אלגעמיינער חסידישעחסידישער וועלט, האט געזען בעלז בתפארתה פאר דידער [[צווייטע וועלט מלחמה|צווייטער וועלט מלחמה]] און בעלז בחורבנה נאך דידער [[צווייטעצווייטער וועלט מלחמה]], און נאך די [[צווייטע וועלטדער מלחמה]] האט ער מיט זיינע לעצטע מענטשליכע כוחות שווער געארבעט אויפן ווידער-אויפבלי פון דידעם בעלז'עבעלזער חסידות .

ער איז ביי דער [[צווייטער וועלט מלחמה]] אנטלאפן פון [[בעלז]] אינמיטן יום טוב [[שמחת תורה]], איבערלאזנדיג אונטער זיך די גלארייכע בעלז וואס איז געווען דער קרוין פון חסידות אין גאליציע. ער האט דורכגעמאכט א לאנגען גלות וועג, אנגעהויבן פון [[פרעמישלאן]], [[באכניע]], [[קראקא]], צוריק אין באכניער געטא, פון וואו ער איז ארויסגעשמוגעלט געווארן, צוזאמען מיט זיין אינגערעאינגערן ברודער הרה"צ רבי מרדכי זצ"ל, דער בולגערייער[[בילגאריי]]ער רב, אויף א קונצליכן און פארשטעלטן וועג דורך עטליכע מסירת נפש'דיגע חסידים, און איז אנגעקומען מיט נסי נסים אויףקיין בודאפעסט[[בודאפעשט]], [[אונגארן]]. דארט איז ער געבליבן אכט חדשים, און ווידער געדארפט אנטלויפן דורכ'ןדורכן אסט-באן ביז [[טערקיי]], פון וואו ער איז אנגעקומען בשלום קיין [[ארץ ישראל,]].