אמונה איןאַז גאָט בײַהאָט דיאױסגעקליבן [[ייִד]]ןכּלל ישראל װי זײַן פֿאָלק, איז באַשריבן אין דער [[תורה]] (שמות יט - כ), אז דאס פֿאָלק [[ישראל]] זײַנען געשטאנען ביים [[בארג סיני]] אין יאר [[ב'תקמ"ח]]<ref>רש"י וגמרא מס' ע"ז ט ע"א</ref> און זיי האבען געהערט און געזען ב[[חוש]] דעם קול פון גאט. דער קול איז ארויסגעקומען פון צווישן א גרויסן [[פייער]], [[רויך]], [[וואלקן]], [[דונער]]ן און [[בליץ|בליצן]] און די גאנצע בארג האט שטארק געציטערט. די פאלק איז געשטאנען לעבן בארג, דער באשעפער האט גערופען [[משה רבינו]] און משה איז ארויף אויפן בארג. דאָס פאלק ישראל ביים בארג סיני האבן געהערט ווי דער אייבערשטער רעדט צו משה, און וועגן דעם "גלייבן" זיי אלעס וואס משה רבינו זאגט אפילו נאכדעם אויך. "הנה אנכי בא אליך בעב הענן בעבור ישמע העם בדברי עמך, וגם בך יאמינו לעולם".
אויך איז געשען אסאך אומנאטירלעכע זאכן אין [[מצרים]] אין אין [[מידבר]], ווי קריעת ים סוף, <ref> שמות ט"ו א' - דברים ד' - דברים ו'</ref> דער "מן"<ref>שמות ט"ז - דברים ח'</ref>, אין נאך<ref>די מעשה מיט "קרח", דער "נחש", דער "מי מריבה".</ref>. וואס די אלע זאכען איז געשען פֿאָרױס טיזענטער מענטשען.
