אין [[ג' תשרי]] (אין לויטדער געוויסערד"ק שיטות(ירמיה מא, א) און דער אבן עזרא (זכריה ח, יט) איז דאס געווען [[א' תשרי]]) נאך חורבן בית ראשון ווען [[גדליהו בן אחיקם]] איז געווען דער פירער אויף די פארבליבענע יידן אין [[מלכות יהודה]] ער איז געשטעלט געווארן דורך די רוימער נבוכדנצר און זיין מיליטער, גדליה האט מיט געהאלטן מיט ירמיה הנביא אז מען זאל מאכן א פרידן פאקט מיט די רוימער, כדי מציל זיין די איבראיגע אידן, און כדי די רוימער זאלן אויפהערן פארגיסן יידיש בליט ווי וואסער, אבער דארט איז געווען א מיליטער מאן [[ישמעאל בן נתניה]], וואס האט געהאלפטען פונקט פארקערט אז מען טאר זיך נישט ברעכען פאר די רוימער, און ער האט מיט א שווינדל געמארדעט [[גדליהו בן אחיקם]]. אוןאזוי אז עס איז נישט געבליבן קיין עצה פאר די פאר לעצטע פארבליבענע [[יידן]] זיי האבן אראפגענידערט פון [[ארץ ישראל]] קיין [[מצרים]]. (אין לויט די שיטה אז עס איז געשען [[א' תשרי]] האט מען אפגעשטופט די געדענק-טאג צו ג' תשרי פון וועגן [[ראש השנה]]).
(אין לויט די שיטה אז עס איז געשען [[א' תשרי]] האט מען אפגעשטופט די געדענק-טאג צו ג' תשרי פון וועגן [[ראש השנה]]). דער בית יוסף אין סימן ת"ר ברענגט ביידע שיטות און איז מפלפל לויט דעם צו צום גדליה האט א דין פון א נדחה און מען קען מיקל זיין ביים פאסטען.
דער טאג ג' תשרי געפאלט אייביג אין די טעג ב'ד'ה'ז' און נישט אין די טעג פון א' ג' ו'
