אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "עשרה הרוגי מלכות"

די [[גמרא]]<ref>בבא בתרא, י; סוטה מח:</ref> ניצט דעם אויסדרוק "הרוגי מלכות" פאר די יידן וואס די רוימען האבן געהרגעט צוליב זייער זיין יידן אדער צוליב זייער היטן די [[מצוה|מצוות]]. אין דער גמרא ווערט געברענגט וועגן דרײַ תנאים וואס זענען הינגעריכט: [[רבי עקיבא]]<ref>ברכות סא.</ref>, רבי [[חנינא בן תרדיון]]<ref>עבודה זרה יז:</ref> און רבי [[יהודה בן בבא]]<ref>ע"ז ח:; סנהדרין י"ד.</ref>. די תנאים זענען געכאפט ווייל זיי האבן געהיט די מצוות וואס אדריאנוס האט גע'אסרט: זיי האבן געגעבן [[סמיכת זקנים|סמיכה]] צו די חכמים, זיי האבן געהיטן [[שבת]], זיי האבן געמאכט [[ברית מילה]] אדער געלערנט [[תורה]] ברבים.

 

 

מער פרטים זעט מען אין דער [[קינה]] וואס הייבט אן מיט די ווערטער ''[[אלה אזכרה]]'' דארט ווערט געברענגט וויאזוי מ'האט זיי געפירט צום טויט און די שמועס פון די מלאכים וועגן דעם. [[אשכנזים]] זאגן די קינה נאך דער [[סדר העבודה|עבודה]] אין [[מוסף]] [[יום כיפור]], און די [[ספרדים]] זאגן זי אין די קינות [[תשעה באב]]. די אשכנזים זאגן אין די [[קינות]] פון תשעה א קירצערע קינה וואס הייבט אן מיט די ווערטער ''ארזי הלבנון אדירי התורה'' (דארט ווערט רבי יהודה בן דמה נישט דערמאנט).