אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "דער אלגעמיינער זשורנאל"

ר' גרשון האט געארבעט אין דער טעגליכער אידישער צייטונג "טאג מארגן זשורנאל" פאר איבער 30 יאר, אין יענע יארן האט די סעקולערע יידיש כמעט ווי איינגענומען דער ניו יארקער אידנטום, אבער צוביסלעך ווען פרישע דורות זענען אונטערגעוואקסן האבן די קינדער און אייניקלעך איבערגעלאזט דעם שפראך, און איין טאג ווען דער בעל הבית פונעם טאג מארגן זשורנאל האט פארמאכט די צייטונג צוליב ריזיגע חובות פון ארויסגעבן די צייטונג טעגליך האט זיך ר' גרשון געפונען אן א פרנסה.

עס איז שוין דאן ערשינען אידישע ליטעראטור, ווי [[דער איד]] אדער [[דאס אידישע ליכט]], אבער דאס זענען אלעס געווען חרדיש ביי וועמען די אידישע שפראך האט זיך אלץ מער פארגרעסערט, און חוץ דער [[פארווערטס]] האט נישט עקזיסטירט קיין איין פלאטפארמע פאר די סעקולערע [ע[יידישיסט]]ן. און אויך דער טאג מארגן זשורנאל האט זיך פארמאכט צוליב די קליינע צאל קונים און איינצוימונג פון דער יידישיסטישער באוועגונג.

געציילטע מאנאטן נאכדעם האט ער אן אנטשלאסענער פונדאסניי געעפנטגעפנט זיין אייגענע צייטונג דער אלגעמיינער זשורנאל, טראץ די פילע אפרעדענישן וואס ער האט באקומען פון גוטע פריינד אז אידישיידיש ביי יידישטיסן האלטהאט ביינישט דעם געפאדערטן גסיסהפאטענציאל.

נאך ר' גרשון'ס פטירה האבן די קינדער באשלאסן ווייטער אנצוהאלטן די צייטונג, אבער נישטזיי געמאכט דעם זעלבן טעות ווי דער פאטער וואס האט אלעס אליינס געהאט אויף זיינע אקסלען, נארהאבן זיך צוטיילט צווישן זיך מיט דער ארבעט.