'''סמבטיון''' אָדער '''סאַמבאַטיאָן''' אין [[מדרש]] ([[בראשית רבארבה]] פרק י"א) דערציילט אז די [[עשרת השבטים]] האבן [[גולה]] געווען אויף דער צווייטער זייט פון [[טייך]] סמבטיון, וואס די גאנצע וואך ווארפט זי שטיינער און מען קען נישט אריבערגיין דער טייך, און נאר [[שבת]] איז דער טייך רוהיג. און ווען די צייט וועט קומען וועט [[משיח]] זיי אָפברענגען פון דארטן, ווען ער וועט אויסלייזן [[ייד|כלל ישראל]].
דער טײַך הײסט „סמבטיון“ (פֿון וואָרט „שבת“, „סאַבאַט“) און „סנבטיון“. די [[אגדה|אַגדה]] וועגן דאָזיקן טײַך איז פֿאַראַן אין [[מסכטמסכת סנהדרין]] ס”ה אין נאָמען פֿון [[תנא]] [[רבי עקיבא|רבי עקיבֿא]]. אָבער די לעגענדע וועגן טײַך איז געווען פֿאַרשפרײט נאָך פֿריער ([[פלאוויוס|פֿלאַוויוס]] אין מלחמות ספֿר ז', פליניוס). וועגן דעם, אַז אין יענער זײַט סמבטיון געפינען זיך די עשרת השבֿטים, איז פֿאַראַן אין [[ירושלמי]] סנהדרין [[פרק]] י' „אחת לפנים מנהר סמבטיון“. שפעטער ווערט די לעגענדע געבראַכט אין דעם [[ספור]] פֿון [[אלדד הדני]].
אין די [[שבת זמירות]] „מה יפֿית“ און „יום שבת קודש“ ווערט דערמאָנט דער סמבטיון. <ref>{{דיק|,זה האות אשר שם אל, בינו ובין בני ישראל ובשביעי אשר הואל, סמבטיון הנהר, שבכל יום רץ ונמהר, יוכיח בו מנוח, תשיב למין אשר שואל.|}}</ref>
